هیچوقت!
اما ما میتوانیم یاد بگیریم که با زندگی بهتر کنار بیاییم .
از همان لحظه ای که قرارداد زندگی در سیاره زمین امضاء
میکنیم مکلف به گذراندن مدرسه زندگی می شویم و تا وقتی که
نفس می کشیم کلاسهای این مدرسه دایر و پابرجاست .
ما همیشه فکر میکنیم که پس از پشت سر گذاشتن دوره فعلی
زندگی مان (پیش دبستانی مدرسه بلوغ و..... )زندگی آسان
تری را شاهد خواهیم بود .
چنین نیست هیچکس به ما هشدار نداده است ! تعجبی ندارد
که احساس ناکامی و در ماندگی کنیم .
ما عادت کردیم از راه دور به دزندگی دیگران نگاه کنیم و به نظرمان
میرسد که انها همواره بر جاده ای هموار گام بر میدارند. در حالیکه
همان آدمها هم درگیر مشکلات خا ص خودشان هستند.
درک رابطه منطقی میان مصائب و سختیها در آغاز دشوار است
تا وقتی که خدا را مقصر بدانیم در این زمینه پیشرفتی نخواهیم کرد
جهان هستی معلمی صبور و با حوصله است .
برای آنکه زندگی آرامی داشته باشیم باید به علائم هشدار دهنده
او توجه کنید و در غیر این صورت؟
یک ورشکستگی
یک جدایی
یک حمله قلبی
یا یک تجربه سخت دیکر در انتظارتان خواهد بود .