پشت دریاها سهراب

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت در آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

که در آن هیچکسی نیست که در بیشه عشق 

قهرمانان را بیدار کند.

قایق از تور تهی

و دل از آرزوی مروارید

همچنان خواهم راند.

نه به آبی ها دل خواهم بست

نه به دریا-پریانی که سر از آب بدر می آرند

و در آن تابش تنهایی ماهیگیران

میفشانند فسون از سر گیسو هاشان .

همچنان خواهم راند

همچنان خواهم خواند

(دور باید شد .دور)

مرد آن شهر اساطیر نداشت .

زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود .

هیج آیینه تالاری- سرخوشی ها را تکرار نکرد .

چاله آبی حتی مشعلی راننمود .

دور باید شد. دور

شب سرودش را خواند

نوبت پنجره هاست .

همچنان خواهم خواند

همچنان خواهم راند.