سفر

پس از لحظه های دراز بر درخت خاکستری پنجره ام برگی رویید و نسیم سبزی

تاروپود خفته مرا لرزاند و هنوز من    ریشه های تنم را در شن های رویاها فرو نبرده بودم

که برا ه افتادم.

پس از لحظه های دراز سایه دستی روی وجودم افتاد و لرزش انگشتانش بیدارم کرد

و هنوز من پرتو تنهای خودم را در ورطه تاریک درونم نیفکنده بودم که به را ه افتادم.

پس از لحظه های دراز پرتو گرمی در مرداب یخ زده ساعت افتاد و لنگری آمدو رفتش رادر

روحم ریخت .و هنوز من

در مرداب فراموشی نلغزیده بودم  که براه افتادم

پس از لحظه های دراز یک لحظه گذشت:

برگی از درخت خاکستری وجودم فرو افتاد   دستی سایه اش را از روی وجودم بر چید

و لنگری در مرداب ساعت یخ بست

و هنوز من چشمانم را نگشوده بودم که در خوابی دیگر لغزیدم